BLOG 3 PTSS is ongrijpbaar

PTTS was en is eigenlijk nog steeds 'ongrijpbaar' voor mij. Met 'ongrijpbaar' bedoel ik dat er allerlei dingen gebeuren die ik niet herkende bij jezelf, dat ik dingen deed die ik anders niet zou doen, dat ik me anders voelde en soms nog steeds voel zonder te kunnen zeggen wat er nou precies anders is, dat ik zomaar en vooral vaak schrok (en nog steeds snel schrik van harde onverwachte geluiden), dat  ik dingen die ik wilde doen veel moeite kosten om ze te gaan doen en veel meer energie vragen dan ik gewend was en dat ik snel emotioneel was en soms ook zomaar spontaan begon te huilen......

Ik heb dat als ontzettend verwarrend ervaren en in zekere zin begon daar ook de vervreemding van mezelf: jezelf niet meer herkennen.  Dat gevoel maakte mij niet alleen erg onzeker maar ik ging ook aan mezelf twijfelen en vroeg me letterlijk vaak af : "Ben ik gek aan het worden???". 

Door de cognitieve therapie die ik (jaren) gevolgd heb, heb ik meer inzicht gekregen waarom ik reageerde zoals ik reageerde. Daarmee was het 'probleem' niet opgelost omdat er toen 'schaamte' om de hoek kwam kijken! En dat maakt PTSS in mijn beleving zo ongrijpbaar: door het aantal verbanden wat er ontstaat (dus de reeks aan reacties die op elkaar volgen) ontstaat er een wirwar aan mixed- emotions (verschillende gevoelens). Het maakt PTSS, naast de bestaande criteria uit de DSM V( het boek waarin de voorwaarden beschreven waar je aan moet voldoen om de diagnose PTSS te krijgen) ontzettend complex. 

Ik heb zelf ervaren dat hierdoor mijn brein vaak en snel overbelast raakt waardoor ik me minder goed kan concentreren, soms afwezig lijk en me vaak afsluit om rust te krijgen. Voor mensen die in hun nabije omgeving te maken hebben met een PTSSer heb ik zelf ervaren is het ontzettend lastig om te kunnen begrijpen waarom de PTSSer  'anders' reageert. Het is ook mijn ervaring dat mensen moeite hebben met een 'andere' reactie die ik heb gegeven.

Het is mij heel duidelijk geworden dat deze 'andere reacties' totaal onbewust worden gegeven!! Het lijkt erop dat ze vanuit een zelf-beschermingsfunctie vanuit het brein automatisch ontstaan. Het heeft heel wat inzichten, verdriet en onenigheid opgeleverd met mijn naasten maar uiteindelijk heb ik dit inzicht kunnen ontwikkelen. Door dit, uiteraard is er wel een gevoel van schaamte bij betrokken (immers moet je toegeven dat je niet de volledige controle hebt over je brein en dat vind ik nog steeds lastig!) te delen met mijn naasten is er meer begrip ontstaan. Dat is voor alle betrokkenen een stuk prettiger kan ik uitervaring bevestigen. Voor mij persoonlijk was het delen van deze voor mij kwetsbare informatie, ook een stuk erkenning en verwerking. En dat is voor iemand met PTSS heel erg belangrijk denk ik!

Ik hoop dat veel mensen deze BLOG 3 zullen lezen en dat ze in welk verband ze ook maar te maken hebben met PTSS, het herkennen en er mogelijk hun voordeel mee kunnen doen!

Ook hoop dat veel mensen deze site willen doorgeven aan anderen, als je het de moeite waard vindt natuurlijk! Daarnaast wil ik graag alle mensen uitnodigen om te reageren op de BLOGS ( dat kan hieronder bij 'reactie plaatsen' of om zelf een BLOG te schrijven (vul je tekst dan in op het formulier op pagina 1 van deze website. Er wordt dan contact met je opgenomen voor je BLOG geplaatst zal worden. Wat je met het formulier verstuurt, wordt niet zichtbaar op de site)

LET OP: ook mensen met PTSS symptomen tellen mee en ook negatieve reacties (bijvoorbeeld als je PTSS maar onzin vindt) zijn welkom!