Na een lange tijd van afwezigheid, wil ik de draad weer oppakken.  Mijn afwezigheid had te maken met mijn gezondheid. MIjn Pericarditus was opgelaaid en de stress vierde hoogtij. Stress kost veel energie en op die momenten heb ik niet de kracht om blogs te kunnen schrijven.

In deel 2 van PTSS & 'Triggers' gaat het over triggers die je niet kan zien of horen. Bij geluid kan iedereen en ook ikzelf  zich gemakkelijk een beeld vormen. Een hard geluid of een onverwacht geluid of een onverwacht hard geluid zijn 'triggers' waarbij iemand zich een voorstelling kan maken. Met de 'onzichtbare triggers' die ik nu wil gaan beschrijven, ligt dat niet zo voor de hand. Het zijn 'triggers' die je niet kan zien. Ik zou ze, op basis van mijn ervaringen, willen beschrijven als sluipmoordenaars: ze zijn er zomaar en de reacties die ze veroorzaken vind ik erg heftig. 

Een Trigger is een elektrisch signaal dat een bepaalde gebeurtenis start (Gevonden op https://www.encyclo.nl/lokaal/33362375)

Vermoeidheid is in mijn beleving onlosmakelijk verbonden met PTSS. Zelf zou ik het wel durven te omschrijven als 'slopend vermoeiend'. Allereerst merkte ik dat er veel dingen door mij anders werden ervaren. Ik begreep helemaal niets van mijn eigen reacties en gevoelens. De reactie waren 'anders'. Het leek alsof ik niet meer reageerde zoals ik dat normaal gewend was. Ik begon om maar even een voorbeeld te geven zomaar uit het niets te huilen of ik reageerde heel afstandelijk wat eigenlijk helemaal niet bij mijn karakter past. De emoties waren koel en geïsoleerd. Dat zou ik willen omschrijven als een gevoel waar je helemaal niet meer bij kan, alsof mijn gevoel ergens op een koude plaats goed was afgesloten. Voor mij voelde dat of ik afgestompt was. Het duidelijkste kan ik dat gevoel denk ik omschrijven met een voorbeeld. Als dieren iets aangedaan wordt, kan ik enorm boos worden en verontwaardigd omdat ik niets begrijp van de mensen die dat doen. Ik ga stappen ondernemen en wind me daar enorm over op. Nu mijn emotie/ gevoel nog steeds ernstig geïsoleerd is, vind ik het niet fijn om te zien maar dat is het dan ook. De boosheid en het willen vechten voor dat onrecht beleef ik niet meer.  Ik weet dat verstandelijk dat er een emotie bij betrokken zou moeten zijn, maar die voel ik niet. En dat maakt mij onzeker wat ook weer energie kost.

Door PTSS ben ik onzeker geworden. Ieder mens is wel (eens) onzeker dat kan over allerlei verschillende zaken zijn. Een bekende onzekerheid is bijvoorbeeld 'uiterlijk'. De ene mens is meer onzeker dan de andere of heeft er minder last van maar aan onzeker zijn kan je werken, als je dat wil.

PTTS was en is eigenlijk nog steeds 'ongrijpbaar' voor mij. Met 'ongrijpbaar' bedoel ik dat er allerlei dingen gebeuren die ik niet herkende bij jezelf, dat ik dingen deed die ik anders niet zou doen, dat ik me anders voelde en soms nog steeds voel zonder te kunnen zeggen wat er nou precies anders is, dat ik zomaar en vooral vaak schrok (en nog steeds snel schrik van harde onverwachte geluiden), dat  ik dingen die ik wilde doen veel moeite kosten om ze te gaan doen en veel meer energie vragen dan ik gewend was en dat ik snel emotioneel was en soms ook zomaar spontaan begon te huilen......

Mijn eerste aanraking was met mijn vrouw. Zij had PTSS opgelopen door mishandeling door haar autistische client. Ik leerde haar kennen terwijl PTSS al was gediagnosticeerd bij haar. Je ziet niets aan haar als er geen triggers zijn ga je er ook niets van merken. Als zij wel getriggerd wordt dan weet je niet wat je meemaakt. Voorbeeld: Wij reden samen in de auto naar het bos om de hondjes uit te laten. Ik merkte wel dat er wat was maar ik kon er niet achterkomen wat dat was maar vanuit het niets vroeg zij aan mij of ik haar niets wilde aandoen als we samen waren in het bos. Ik schrok mij kapot. IK die alles voor haar doet en van haar houd, waarom zou ze dat van mij denken? Dit is eerlijk waar gebeurd, onverklaarbaar en vanuit het niets. Dit is dus PTSS, valt niet te relativeren en erg moeilijk te begrijpen. Ik heb als naaste hier veel last van gehad om te begrijpen hoe en waarom zij reageert zoals zij reageert. Je moet continu op je hoede zijn om niet de triggers te activeren die haar zoveel parten speelt.