Vermoeidheid is in mijn beleving onlosmakelijk verbonden met PTSS. Zelf zou ik het wel durven te omschrijven als 'slopend vermoeiend'. Allereerst merkte ik dat er veel dingen door mij anders werden ervaren. Ik begreep helemaal niets van mijn eigen reacties en gevoelens. De reactie waren 'anders'. Het leek alsof ik niet meer reageerde zoals ik dat normaal gewend was. Ik begon om maar even een voorbeeld te geven zomaar uit het niets te huilen of ik reageerde heel afstandelijk wat eigenlijk helemaal niet bij mijn karakter past. De emoties waren koel en geïsoleerd. Dat zou ik willen omschrijven als een gevoel waar je helemaal niet meer bij kan, alsof mijn gevoel ergens op een koude plaats goed was afgesloten. Voor mij voelde dat of ik afgestompt was. Het duidelijkste kan ik dat gevoel denk ik omschrijven met een voorbeeld. Als dieren iets aangedaan wordt, kan ik enorm boos worden en verontwaardigd omdat ik niets begrijp van de mensen die dat doen. Ik ga stappen ondernemen en wind me daar enorm over op. Nu mijn emotie/ gevoel nog steeds ernstig geïsoleerd is, vind ik het niet fijn om te zien maar dat is het dan ook. De boosheid en het willen vechten voor dat onrecht beleef ik niet meer. Ik weet dat verstandelijk dat er een emotie bij betrokken zou moeten zijn, maar die voel ik niet. En dat maakt mij onzeker wat ook weer energie kost.
Het hebben van 'andere' reacties en emoties (gevoelens) ervaar ik als erg vermoeiend. Je herkent jezelf niet en vraagt je af waarom je op een 'andere' manier reageert of je denkt na over hoe je op een bepaalde situatie zou kunnen reageren???? Dat speelt eigenlijk de hele dag door.
In mijn geval is er ook nog sprake van angst voor (onverwachte) harde geluiden. Dat soort geluiden roepen direct een lichamelijke schrikreactie op waarbij alles in je lijf even (of soms langer) verkrampt. Dergelijke schrikreacties slurpen energie. Dan heb ik het niet alleen over de schrikreactie zelf maar ook het bijkomen van een schrikreactie kost energie.
Juist omdat ik ervaar wat me zoveel energie kost, wil ik situaties waarvan ik weet dat ze extra energie kosten, graag vermijden. Bij mij werkt het wel zo hoe meer energie ik heb, hoe beter ik kan omgaan met triggers die paniek of angstaanvallen kunnen veroorzaken. Stel ik heb 50 triggers die mij een angst of een paniekaanval kunnen bezorgen. Uit ervaring weet ik dat het activeren van triggers in direct verband staan met de hoeveelheid energie die ik op een dag heb. Als ik supergoed geslapen heb dan weet ik dat er bij wijze van spreken nog 20 triggers zijn, die wat kunnen veroorzaken. Je zou het kunnen vergelijken met een irritatie zone: iemand die geïrriteerd is, kan weinig hebben en heeft al bijna last van zichzelf. Zo werkt dat principe ook bij triggers en energie: heb ik slecht geslapen dan zijn alle 50 triggers bij wijze van spreken actief. Dus elke dag ben ik me bewust van het moment hoe ik op sta. Als ik denk dat er die dag 20 triggers actief kunnen zijn omdat ik goed geslapen heb, dan kan ik dingen ondernemen en proberen uitdagingen aan te gaan om mijn grenzen te kunnen verleggen. Ik houd dus rekening met de energie die ik heb als ik op sta of die ik gaande weg verlies omdat er dingen zijn misgegaan of tegen zitten. Het is mijn ervaring dat het managen van mijn energie balans, mij veel energie kost op een dag.
Sinds ik PTSS heb, vind ik onverwachte situaties lastig en ervaar ik ze soms zelfs als bedreigend. Terwijl ik, voordat ik PTSS had, totaal geen problemen had met onverwachte situaties, eigenlijk vond ik het wel grappig en afwisselend omdat ik het wel als uitdagend ervaarde. Dat contrast is voor mij best heel erg groot. Ik begin er nu wat aan te wennen dat het nu zo is maar ook dat heeft tijd en energie gekost.
Vermoeidheid en PTSS zijn dus onlosmakelijk om die redenen met elkaar verbonden. Doordat ik inzicht heb gekregen in dit fenomeen, kan ik me er nu beter op instellen. Het gevolg is dat ik me stabieler voel (dus minder ups en downs) maar ook dat de kans op angst en paniekaanvallen afneemt waardoor ik het idee heb dat dit mij helpt om aan mijn zelfvertrouwen te kunnen werken.
Heel graag zou ik van andere PTSSers of van mensen in de omgeving van een PTSSer of ze dit ook herkennen? En natuurlijk ben ik ook benieuwd naar hun verhaal en hun tips. Samen moeten de PTSS meer onder controle zien te krijgen. Lees je deze site en ken je iemand met PTSS vraag de persoon om zijn of haar ervaringen te delen.
Reactie plaatsen
Reacties